Deklaracja założycielska



Deklaracja Założycielska Stowarzyszenia 
Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej.




Stocznia Gdańska była największą polską stocznią. Jej powstanie, rozwój i upadek to ważne świadectwo w najnowszej historii Polski.

Stocznia to przede wszystkim ludzie, a pochylnie, dźwigi i suwnice, maszyny i budynki, cała techniczna infrastruktura to tylko dodatek. Ważny, ale dodatek.

Przez cały okres działalności stoczni pracę podjęło w niej ponad 140 tysięcy ludzi. Załoga stoczni liczyła w szczytowych latach swej wielkości blisko 17 tysięcy osób, pracowników Stoczni i mieszkańców Gdańska. Stocznia Gdańska w znaczącym stopniu określała morski charakter miasta, regionu i kraju.

Nie ma już tej Stoczni Gdańskiej. Stocznia Gdańska upadła w 1996 roku. Została pamięć i przestrzeń wraz ze stoczniowymi halami, pochylniami, dźwigami. Miasto Gdańsk wpisało na swoją listę dziedzictwa charakterystyczne stoczniowe dźwigi. Na stoczniowych terenach powstaje Młode Miasto.

My, grupa ludzi mających w swoich życiorysach wieloletnią pracę w Stoczni Gdańskiej powołujemy Stowarzyszenia Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej.

Powołując Stowarzyszenie Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej kierujemy się głębokim przekonaniem, że możliwe są różne oceny historii Stoczni Gdańskiej.

Jako decydującą przyjmujemy zasadę formułowania ocen opartych na zgodności z faktami.

Stocznia Gdańska była przede wszystkim wielkim zakładem budującym statki pełnomorskie, silniki okrętowe i inne elementy wyposażenia statku. To była główna, konstytutywna funkcja stoczni. Wszystkie inne, ważne i bardzo ważne funkcje realizowane w Stoczni, składające się na jej społeczno-polityczną rolę, będą również przedmiotem działalności Stowarzyszenia.

Gdańsk, październik 2018 roku
Stowarzyszenie rozpoczęło swoją działalność

 28 listopada 2018 zostało wpisane do Ewidencji Stowarzyszeń Zwykłych prowadzonej przez Prezydenta Miasta Gdańska jako Starosty Stowarzyszenie Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej.

Stowarzyszenie Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej uzyskało wymagane prawem : numer identyfikacyjny REGON i numer identyfikacji podatkowej NIP oraz zostało założone konto bankowe w banku BGZ BNP PARIBAS.
Stowarzyszenie Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej jest organizacją skupiającą ludzi, którzy mają emocjonalny stosunek do stoczni, do swojej w niej pracy. Stowarzyszenie jest otwarte dla wszystkich, którzy spełniając wymogi określone w Regulaminie Stowarzyszenia wyrażą wolę przystąpienia.
Stowarzyszenie skupia na starcie kilkadziesiąt osób, byłych pracowników Stoczni Gdańskiej, którzy od kilku lat, w Europejskim Centrum Solidarności w Gdańsku, spotykali się systematycznie, kilkadziesiąt razy w roku, gromadząc dokumenty, wspomnienia i pamiątki.
Były to jednak spotkania o charakterze prywatnym, spotykaliśmy się tam jako ludzie, dla których możliwość rozmowy, prezentowanie własnych opracowań i referatów było wartością samą w sobie. Jako osoby prywatne nie posiadaliśmy żadnego tytułu prawnego aby organizatorzy różnych sesji, konferencji czy sympozjów poświęconych Stoczni Gdańskiej lub szerzej - przemysłowi okrętowemu mogli nas zapraszać jako uczestników tych wydarzeń.
Powstanie Stowarzyszenia powinno to zmienić. Oczekujemy, będziemy o to zabiegać, aby żadna konferencja, żadna uroczystość czy wydarzenie na którym omawiana będzie sprawa stoczni czy budownictwa okrętowego nie powinna się odbyć bez powiadomienia nas – strażników pamięci Stoczni Gdańskiej. Jest to dla nas tym bardziej ważne, bo widzimy jaki kierunek przybiera aktualna polityka historyczna państwa i wielu instytucji badawczych, gdy widzimy absolutnie niedopuszczalne, powodowane ideologicznym zaślepieniem próby budowania narracji o tym czym była Stocznia Gdańska i kim byli ludzie tworzący jej załogę.
Stocznia Gdańska, a od 1967 roku Stocznia Gdańska im Lenina, była ważna nie tylko jako zakład budujący statki. Stocznia była również ważna jako miejsce wydarzeń politycznych, tych tragicznych w grudniu 1970 i tych przełomowych w sierpniu 1980 roku.
Członkowie Stowarzyszenia to ludzie, którzy wiedzą czym stocznia była jako firma, kim byli ludzie tworzący jej załogę, budujący nowoczesne statki ale i wpływający na zmianę rządów w Polsce. Chcemy mieć możliwość mówienia jak było naprawdę a nie słuchać tych, którzy mówią jak ich zdaniem być powinno.
Taki jest cel Stowarzyszenia Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej, stoczni której już nie ma, ale póki my jesteśmy, pamięć o stoczni przedstawiana będzie zgodnie z prawdą, a nie z tylko poprawnością ideologiczną.



Zbigniew Szczypiński
Prezes Zarządu Stowarzyszenia Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej.   

Popularne posty z tego bloga

Stocznia Gdańska jako czynnik miastotwórczy w najnowszej historii Gdańska w ujęciu Romualda Śmiecha. Lata 1945 – 1949 Odgruzowanie Stoczni i miasta. 26 lipca 1945 roku do gdańskich stoczni nr 1 i nr 2 (Stoczni Cesarskiej i Stoczni Schichaua) weszli pierwsi polscy robotnicy. Główne prace to uporządkowanie terenu, usunięcie gruzu i złomu z hal produkcyjnych oraz placów i dróg transportowych. W tym samym czasie trwa odgruzowanie miasta przez mieszkańców – w pracach tych uczestniczą pracownicy stoczni. W stoczni nr 1, 13 września ruszyła wyremontowana przez załogę 800 tonowa prasa. Dzień ten uznano za datę zakończenia pierwszego etapu odbudowy stoczni nr 1. Tego samego dnia ukazało się w Dzienniku Bałtyckim ogłoszenie   stoczni o gotowości podjęcia się różnych prac niezbędnych dla gospodarki. W stoczni nr 2 zajęto się głównie montażem traktorów, samochodów ciężarowych i parowozów dostarczanych Polsce w ramach amerykańskiej pomocy UNRA. Te pierwsze sukcesy i doświadczenia zw
Czytaj więcej

Pamięć o Stoczni Gdańskiej

Obraz
Maciej Multaniak Tercjan Multaniak , gdyby żył, byłby z pewnością członkiem naszego Stowarzyszenia. Stał się pracownikiem Stoczni Gdańskiej bodajże w roku 1960, początkowo znalazł zatrudnienie w służbach zaopatrzenia i kooperacji. Z zawodu był ekonomistą ze specjalnością handel zagraniczny, z zamiłowania był już artystą fotografikiem z określonym dorobkiem twórczym potwierdzonym prezentacją swoich prac wyróżnianych w konkursach i wystawach fotografii artystycznej.
Czytaj więcej

O PRZEMIJANIU, O ZAPOMINANIU

    Zbigniew Szczypiński, Prezes Stowarzyszenia Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej „Wszystko przemija”, „Przemija postać świata”, „Przemija postać tego świata” – to tylko wybrane cytaty z wielości podobnych jakie można znaleźć w literaturze. Pomijając całą metafizykę jaka znajduje się w tych zdaniach trudno odrzucić proste następstwa czasu, tego co było, tego co jest a nawet tego co będzie. Czas   to też wielkość fizyczna określająca kolejność zdarzeń i odstępy pomiędzy nimi – wymyśliliśmy sobie takie jednostki takie jak lata, dni, godziny i inne większe i mniejsze jednostki. Upływ czasu możemy obiektywnie mierzyć i subiektywnie przeżywać, to dwie różne sfery, czas może nam się dłużyć lub przyspieszać, godziny mogą wlec się w nieskończoność a dni, tygodnie a nawet lata, potrafimy przeżywać jak krótką chwilę.
Czytaj więcej